Zewnętrznym wyrazem pracy mięśni jest rozwijana przez nią siła. Zgodnie z zasadą dynamiki Newtona jest ona iloczynem masy i przyspieszenia. Zwiększenie siły może nastąpić zarówno przez równoczesny wzrost tych dwóch części składowych, jak również każdej z nich z osobna.

Każdy uprawiany sport wymaga siły. Zawodnicy wszystkich możliwych dyscyplin musza zatem pracować nad przyrostem siły. Czym się jednak różni trening siłowy skoczka w dal, od treningu siłowego dyskobola? Jaka jest różnica między siła posiadaną przez boksera, a siłą posiadaną przez koszykarza? Punktem wyjścia w odpowiedzi na tego typu pytania będzie podział wszystkich ćwiczeń siłowych na dwie grupy:

1. Grupa pierwsza – właściwe ćwiczenia siłowe (podnoszenie ciężarów, ćwiczenia izometryczne, ćwiczenia gimnastyczne, elementy siłowej walki np.: w zapasach).
2. Grupa druga – ćwiczenia szybkościowo – siłowe (rzuty, pchnięcia, skoki)

Ze względu na różnorodność siły dynamicznej występują trzy rodzaje siły:

1. Siła zrywna – występuje w czasie wysiłku, w którym obciążenie jest niewielkie, natomiast przyśpieszenie jakie ono osiąga ma wartość maksymalną. Siła zrywna jest podstawą przy pchnięciu kulą, rzucie młotem, oszczepem i dyskiem.
2. Siła szybka – występuje wtedy, gdy zarówno obciążenie, jak i przyśpieszenie jakie ono osiąga nie mają wartości maksymalnych, ale zachowują między sobą równowagę dynamiczno – siłową.
3. Siła wolna – występuje w czasie wysiłku, w którym naszym celem jest osiągnięcie maksymalnej wartości obciążenia, natomiast przyśpieszenie pozostaje na niewysokim poziomie.

Biorąc pod uwagę zróżnicowanie w metodyce treningu siły mięśniowej w poszczególnych dyscyplinach i konkurencjach sportowych. Rozróżnia się pojęcia: siły mięśniowej absolutnej i siły mięśniowej względnej.

–  Siła mięśniowa absolutna – to siła możliwa do rozwinięcia przez zawodnika w wybranym ruchu, przy maksymalnej wielkości obciążenia. Do rozwinięcia tej siły dążą: ciężarowcy, zapaśnicy, dżudocy, bokserzy, miotacze, dyskobole, oszczepnicy, młociarze, itp.

–  Siła mięśniowa względna – to iloraz siły mięśniowej absolutnej podzielony przez ciężar ciała zawodnika. Do rozwinięcia tej siły dążą min.: skoczkowie w lekkiej atletyce, gimnastycy, akrobaci, skoczkowie narciarscy, itp.

Proces przygotowania siły mięśniowej sportowców powinien składać się z trzech etapów:

Etap pierwszy – wszechstronne przygotowanie siłowe, obejmujące kształtowanie wszystkich grup mięśniowych zawodnika bez uwzględnienia jego specjalizacji sportowej.

Etap drugi – ukierunkowane przygotowanie siłowe, w czasie realizacji którego zwraca się uwagę na to, aby mięśnie pracowały w sposób zbliżony lub typowy dla wybranej dyscypliny sportowej.

Etap trzeci – specjalne przygotowanie siłowe polegające na rozwijaniu siły tych mięśni, które mają istotny udział w wybranej dyscyplinie sportowej (z jednoczesnym kształtowaniem innej zdolności motorycznej).

Każdy z tych etapów jest istotny i potrzebny. Pierwszy etap ma dać zawodnikowi stabilny fundament siły mięśniowej. W drugim etapie trening siłowy jest zbliżony do tego co dana dyscyplina sportowa wymaga od zawodnika w obrębie tej zdolności. Natomiast etap trzeci to etap specjalnego przygotowania, który jest już wąską specjalizacją.