
W rzeczywistości, witamina D nie jest witaminą, ponieważ w przeciwieństwie do innych witamin, organizm potrafi sam sobie ją wytworzyć. Bardziej przypomina hormon, który przyczynia się do produkcji aktywnych D-hormonów. Z witamin D2 (ergokalcyfeor) i D3 (cholekalcyfeor) ta druga jest bardziej aktywna, jeśli chodzi o aktywność biologiczną i skuteczność w działaniu. Witamina d3 powstaje w skórze ze swojego prekursora (7-dehydrocholesterolu), jako ochrona przeciw promieniowaniu ultrafioletowemu. Następnie, przechodzi przez kolejną mutację w wątrobie, a później w nerkach, aż zmienia się w 1,25- dihydroksywitaminę D (kalcytriol). Tworzenie witaminy D jest wywołane przez widmo promieniowania słonecznego UV-B. Dlatego też solarium, które w większości zawiera promieniowanie UV-A, w znacznie mniejszym stopniu uzupełnia witaminę D. Niestety, od późnej jesieni aż do wczesnej wiosny niemożliwym jest dostarczenie wystarczającej dawki witaminy D w większości państw w Europie. Podwyższone ryzyko występowania niektórych chorób w tym okresie przypisuje się niedoborowi witaminy D. Badania wykazały, że 37 stopni na północ od płaszczyzny równikowej Ziemi, (które biegnie przez Morze Śródziemnomorskie i Sycylię w Europie) nie da się pozyskać wystarczającej ilości witaminy D ze źródła światła słonecznego.
Rola witaminy D
Najnowsze badania podkreślają, że witamina D przyczynia się nie tylko do zdrowia kości. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, który nie koniecznie słynie ze swojej pobłażliwości, oficjalnie zatwierdził, iż:
Witamina D przyczynia się do:
– odpowiedniej absorbcji/wykorzystania wapnia i fosforu
– utrzymania odpowiedniego poziomu wapnia we krwi
– utrzymania zdrowych kości i zębów
– utrzymania prawidłowego funkcjonowania mięśni
– normalnego funkcjonowania układu odpornościowego
Witamina D odgrywa także rolę w podziale komórek.
Równolegle do najnowszych badań przeprowadzonych w ostatniej dekadzie, ilość medycznie przepisanej witaminy D wzrasta dziesięciokrotnie w porównaniu do wcześniejszych zleceń. Zalecana dzienna dawka witaminy D dla osób dorosłych wynosi 1500 – 2000 IU, przy czym jest to często niemożliwe do pozyskania z pożywienia w miesiącach mniej słonecznych.
Dzienne odżywcze spożycie witaminy D wśród narodów europejskich wynosi 40-300 IU (zarówno dla Hiszpanii jak i Finlandii). Większe ilości tej witaminy znajdują się w rybach morskich i słonowodnych, oleju z wątroby dorsza, mniejsza natomiast w jajkach oraz wątrobie. Wzbogacone w witaminę D są jogurty, a także rozmaite suplementy diety.
Preparaty bogate w witaminę D kupić możecie w największym w Polsce sklepie z odżywkami i suplementami diety – SupleShop (www.supleshop.pl).
POTRAWY Z NAJWIĘKSZĄ ZAWARTOŚCIĄ WITAMINY D
Olej z wątroby dorsza, 1 łyżka |
924 |
Łosoś z grilla, 100 g |
284 |
Makrela z grilla, 100 g |
352 |
Tuńczyk w słonej zalewie, 100 g |
144 |
Sardynka z puszki w słonej zalewie, 100 g |
184 |
Margaryna, wzbogacona, 20 g |
62 |
Płatki z otrąb pszennych, 30 g |
52 |
Surowe jajko, 50 g |
36 |
Wątroba cielęca, pieczona, 100 g |
36 |
Prawdopodobne przyczyny deficytu witaminy D
W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci coraz mniej światła słonecznego dociera do naszej skóry. Dlaczego tak się dzieje? Istnieje kilka powodów:
- Spędzamy mniej czasu na zewnątrz z powodu zwiększonego użycia klimatyzacji.
- Popularność domowych rozrywek, takich jak multimedia, elektroniczne gadżety, Internet itp. Przyczyniły się do tego, że dzieci i młodzież spędzają mniej czasu na świeżym powietrzu.
- Spędzamy mniej czasu na zewnątrz, ponieważ dominują stanowiska pracy wykonywanej w biurze.
- Ponieważ populacja stopniowo migruje do miast, życie na wsi spychane jest na dalszy plan.
- Bardziej obawiamy się opalania, ze względu na strach przed rakiem skóry.
- Zwiększona liczna osób otyłych.! Zapotrzebowania w witaminę D u osób otyłych jest wyższe.
- Spożycie napojów gazowanych oznacza większe spożycie fosforu.
- Więcej okien, Okna przepuszczają jedynie promieniowanie UV-A, które niszczą witaminę D. Okna zajmują coraz więcej miejsca w ścianach, zarówno w naszych biurach, jak i domach.
- Wysokie spożycie soli zmniejsza skuteczność witaminy D, ponieważ przyśpiesza wydzielanie magnezu i wapnia w organizmie.
- Wraz z intensywnym rozwojem hodowli zwierząt, produkty pochodzenia zwierzęcego zawierają mniej witaminy D, w przeciwieństwie do zwierząt, które w dawnych czasach były hodowane na zewnątrz.
Konsekwencje niedoboru witaminy D
Niedobór witaminy D prowadzi do pogorszenia stanu kości i osteoporozy (zmniejszanie masy i gęstości kości). Większy niedobór może nawet wywołać osteomalację (mięknięcie kości). Zwiększa szansę szczelinowania kości i obniża skuteczność leków mających na celu leczenie osteoporozy. Spośród wszystkich chorób autoimmunologicznych, witamina D często jest powiązana z reumatycznym zapaleniem stawów, cukrzycą i podwyższonym ryzykiem wystąpienia stwardnienia rozsianego.
Według niektórych badań, niedobór witaminy D przyczynia się do wystąpienia i nasilenia chorób serca, zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego oraz miażdżycy tętnic.
Ryzyko deficytu witaminy D jest również uważane za czynnik ryzyka dla osób z chorymi nerkami. W ich przypadku, spożycie witaminy D jest priorytetem. Z punktu widzenia raka piersi i okrężnicy, deficyt witaminy D również zwiększa ryzyko zachorowania. Ponadto prawdopodobnie ma także negatywny wpływ na poczęcie.
Podczas życia płodowego oraz niemowlęcego deficyt witaminy D może prowadzić do cukrzycy 1 stopnia, oraz cukrzycy 2 stopnia po osiągnięciu dojrzałości. Z drugiej strony, choroby wątroby żółciowe mogą zwiększyć ryzyko niedoboru witaminy D.
Dodaj komentarz
Bądź pierwszy!